Uyku Getiren Masallar Oku – Ay Işığında Fısıldayan Orman

Uyku Getiren Masallar Oku Gün batımıyla birlikte gökyüzü, sıcak turuncudan huzurlu mora geçerken, Gümüş Orman’da her şey yavaşlamaya başlardı. Bu orman, yalnızca yıldızlar ortaya çıktığında canlanan gizemli bir yerdi. Ağaçların yaprakları rüzgarla hafifçe hışırdar, gövdelerinden huzur verici melodiler yayılırdı. Bu sesleri dinleyen herkesin gözleri ağırlaşır, kalbi hafiflerdi.

Ormanın kalbinde küçük bir köy bulunurdu: Lusa. Bu köyde yaşayanlar, uykuyu sadece bir ihtiyaç olarak değil, bir sanat olarak görürlerdi. Her gece, büyük meşe ağacının altında toplanır ve uykuyu davet eden masallarla gecenin kucağına süzülürlerdi. En çok sevilen anlatıcı ise yaşlı Pino’ydu. Sakin sesi, yumuşak bakışları ve her zaman yanında taşıdığı lavanta kesesiyle tanınırdı.

#image_title

Pino’nun Geceleri Fısıldayan Masalı

Bir gece, gökyüzü daha bir parlaktı. Ay neredeyse gündüz gibi aydınlatıyordu ormanı. Çocuklar, Pino’nun çevresinde toplandı. Sırtlarına battaniyeler örtülmüş, dizlerinin üstüne kadar çekilmiş yumuşak çoraplarla dikkatle onu dinliyorlardı. Pino gözlerini hafifçe kapatarak konuşmaya başladı:

“Çok uzaklarda, Gümüş Orman’ın da ötesinde, Sessizlik Tepesi’nin yamacında Uyku Kuşları’nın yaşadığı bir vadicik vardı. Bu kuşlar, tüylerinden yayılan sihirli bir koku sayesinde uyku getiren rüyalar fısıldardı. Ama bu kuşları sadece gerçekten huzura ihtiyacı olanlar görebilirdi.”

Çocuklar gözlerini kırpmadan dinliyordu.

“O vadiye, yalnızca rüyasını kaybetmiş olanlar davet edilirdi,” dedi Pino, sesi rüzgarla yarışır gibi hafifti. “Ve bir gün, küçük bir kirpi olan Nilo, uykularını kaybedip bu daveti aldı.”

#image_title

Kirpi Nilo’nun Sessiz Yolculuğu

Nilo, gece boyunca hiç uyuyamayan bir kirpiydi. Gözlerini kapadığında bile, kafasında dönüp duran düşünceler onu uyanık tutardı. Ne deniz sesi, ne lavanta yastıkları işe yaramıştı. Günlerden bir gün, rüyalarının hiç uğramadığı bir sabaha gözlerini açtığında, pencere kenarındaki camda küçük, mavi tüylü bir kuş belirdi.

“Uyku Kuşları seni bekliyor, Nilo,” dedi kuş, tıpkı bir düş gibi.

Nilo, tereddütsüz yola çıktı. Yolculuğu boyunca bir derenin kenarından yürüdü. Her su damlası sanki ninni söylüyordu. Karşılaştığı ay ışığına bürünmüş tilki ona yön gösterdi. Tembelce esneyen baykuş, Nilo’nun gözlerine derin bakışlar göndererek güven verdi.

Uyku Vadisi’nin Kapısında

Sonunda, Nilo bulutlar gibi yumuşak çiçeklerin arasına gizlenmiş Uyku Vadisi’ne ulaştı. Vadinin girişinde altın rengi yapraklarla süslenmiş dev bir salyangoz duruyordu. Salyangoz, “Her adımın yavaş olsun, çünkü uykunun kapısı sessizliktir,” dedi. Nilo başını sallayıp içeri adım attı.

Vadide rüzgar bile fısıltıyla esiyordu. Ağaçların dallarında tüyleri gümüş gibi parlayan kuşlar uyuyordu. Aralarından biri gözlerini hafifçe araladı ve Nilo’yu gördü.

“Rüyalarını geri getirmek ister misin?” diye sordu kuş.

Nilo başını evet anlamında salladı. Kuş, bir tüyünü kirpinin kalbine dokundurdu. O anda, Nilo’nun içinden bir melodi yükseldi. Bu, annesinin ona küçüklüğünde söylediği bir melodiydi. Ardından karanlık içinde parıldayan rüyalar beliriverdi: çiçekler arasında uçtuğu, gökyüzünü kokladığı, ılık bir rüzgârın kanatlarında süzüldüğü düşler…

#image_title

Derin Bir Uyku ve Sonsuz Huzur

Nilo, Uyku Vadisi’nde derin bir nefes aldı. Kalbindeki huzursuzluk, yerini yumuşak bir sıcaklığa bıraktı. Göz kapakları ağırlaştı ve rüyalarının içinde nazikçe uykuya daldı. Vadideki tüm kuşlar aynı anda kanat çırptı, bu da Nilo’nun köyüne bir uyku dalgası gönderdi.

O gece, sadece Nilo değil, Lusa köyündeki herkes derin bir uykuya daldı. Artık köyün geceleri daha sessiz, daha huzurluydu. Çünkü Uyku Kuşları, Gümüş Orman’a da uğramaya başlamıştı.

Pino’nun Fısıltısıyla Sonlanan Masal

Pino, başını hafifçe kaldırarak masalını tamamladı. “İşte o günden sonra, kim uyuyamazsa gözlerini kapatıp Nilo’nun ayak izlerini hayal eder. Uyku gelir, çünkü rüyaların yolu hep aynı vadiden geçer.”

Çocuklar, gözlerini yavaşça kapattı. Meşe ağacının yaprakları hafifçe hışırdadı. Ay, ormanın üzerine pamuksu bir ışık serdi. Gecenin içinde kaybolan masal, kalplere sessizce yayıldı.