Mavi Balık Rüyası

Mavi Balık Rüyası

Bir varmış bir yokmuş, okyanusun en derin yerinde, mavinin binbir tonuyla dans eden bir balık yaşarmış. Bu balık ne sıradan ne de sessizmiş; pulları gece parıltısı gibi ışıldar, yüzdüğü yerden tatlı bir şarkı yayılırmış. Adı Mavira’ymış. Mavira, dalgaların altında yatan sırları sadece rüyalarda gösterebilen sihirli bir balıkmış.

Sessiz Koyda Uyuyan Çocuk

Uzak bir kasabanın kenarındaki küçük bir koyda, Eren adında bir çocuk yaşarmış. Geceleri dalga sesleriyle uyur, gündüzleri deniz kabukları biriktirirmiş. Eren’in en büyük dileği denizlerin altındaki yaşamı görmekmiş. Bir gece, uyumadan önce mırıldanmış: “Keşke bir rüyada okyanusun altına dalabilsem…”

İşte o gece, Mavira’nın zamanıymış. Sessizce rüyasına süzülmüş, Eren’in uykusuna damlayan bir mavi ışıltıyla onu uyandırmadan başka bir dünyaya taşımış.

Camdan Kubbeler Altında Bir Dünya

Eren, gözlerini açtığında kendini camdan yapılmış bir kubbenin içinde bulmuş. Etrafında mavi mercanlar, inci gibi parlayan taşlar, yavaşça süzülen deniz anası sürüleri varmış. Kubbelerin dışı denizmiş ama içerisi kuru ve sıcakmış.

#image_title

Mavira, tam karşısında parıldarken konuşmaya başlamış: “Burası Rüyadeniz. Bu dünyaya yalnızca kalbinde merak taşıyanlar girebilir.”

Eren gözlerine inanamamış. Mavira’ya yaklaşmış, “Gerçek misin?” diye sormuş. Mavira gülümsemiş: “Sen uyanmadığın sürece her şey gerçektir. Ama dikkat et, bu rüyanın da bir sınırı var.”

Kaybolan Renkler

Rüyadeniz’de zaman su gibi akıyormuş. Eren, Mavira’yla birlikte yosun bahçelerini gezmiş, konuşan yengeçlerle oynamış, kumdan yapılmış balık kaleleri kurmuş. Ancak bir gün, okyanusun bazı bölgeleri griye dönmeye başlamış. Mercanlar solmuş, balıklar sessizleşmiş.

Eren telaşla Mavira’ya koşmuş. “Neler oluyor?” diye sormuş. Mavira’nın sesi üzgün çıkmış: “Rüyadeniz’i bir zamanlar da terk eden bir çocuk vardı. Onun korkuları bu diyara gölge düşürdü. Şimdi o gölgeler geri dönüyor.”

Eren endişelenmiş. “Bu rüya bitecek mi?”

Mavira başını eğmiş: “Rüya bitmez, ama rüya bozulabilir. Ancak sen istersen bu diyara ışık geri dönebilir.”

Rüyanın Kalbi

Rüyadeniz’in en derin yerinde, bir mağaranın içinde büyük bir deniz kalbi atarmış. Bu kalp rüyanın merkezindeymiş. Her çocuk hayal kurdukça, her gülümsemede o kalp biraz daha güçlü atarmış. Ama korkularla dolu düşler, bu kalbi zayıflatırmış.

Mavira Eren’i oraya götürmüş. Kalp yavaş yavaş solmak üzereymiş. Eren ellerini kalbe yaklaştırınca, geçmiş rüyaları görmüş: bir kızın uçan balinayla yolculuğu, bir çocuğun deniz yıldızlarıyla konuştuğu anlar, ışıl ışıl masmavi hayaller.

Eren’in gözleri dolmuş. “Bu kadar güzel şey yok olup gidemez,” demiş. Kalbi korumak için ne yapması gerektiğini sormuş.

Mavira fısıldamış: “Cesur olman gerek. Kendi korkunun içine dalman gerek. Ancak o zaman rüya kendini onarabilir.”

Gölge Balık

O gece Eren, rüyasında gri pullu dev bir balıkla karşılaşmış. Balık konuşmuyormuş ama gözleri korkuyla doluymuş. Mavira uzaktan izliyormuş. “Bu senin içindeki kararsızlıktır. Ya onunla yüzleşir ya da buradan uyanırsın ve her şeyi unutursun.”

#image_title

Eren korkmuş ama geri adım atmamış. Gölge Balık’a yaklaşmış, elini uzatmış. “Sen benim korkum olabilirsin, ama ben seni anlamaya çalışacağım,” demiş.

O anda balığın pulları çatlayarak dökülmüş, altından parlak mavi pullar ortaya çıkmış. Gölge Balık göz kırpmış ve gökyüzüne doğru süzülmüş. Rüyanın kalbi yeniden güçlü bir şekilde atmaya başlamış.

Uyanış ve Deniz Kokusu

Eren gözlerini açtığında sabah olmuştu. Gözlerini ovuşturduğunda başucunda küçük, mavi pullu bir tüy bulmuş. Yastığına deniz kokusu sinmişti. Rüya mıydı, gerçek miydi anlayamamış ama kalbinde bir değişiklik hissetmişti.

#image_title

O günden sonra Eren her gece yatağa girerken içinden “Rüyadeniz’e tekrar dalmak istiyorum” dermiş. Ve her sabah deniz kabukları arasında daha önce görmediği renkler bulurmuş.

Rüya bir kez açıldı mı, artık geri kapanmazmış. Mavira hep oradaymış, denizin derinliklerinde, yeni bir hayalin kapısını aralayacak doğru zamanı bekleyerek.