Çizmeli Kedi

Uzak diyarlarda, üç oğlu olan yaşlı bir değirmenci vefat ettiğinde, geriye yalnızca değirmenini, eşeğini ve bir de tüylü, sarı bir kediyi bırakmıştı. Büyük oğul değirmeni, ortanca eşeği almıştı. Küçük oğlaysa geriye sadece o sıradan gibi görünen kedi kalmıştı.

Küçük oğul üzgündü. “Ağabeylerim en azından çalışabilecek bir şey aldı,” dedi kendi kendine. “Ben ise bir kediyle ne yapacağım?”

Kedi, bu sözleri duyunca patisini çenesine götürerek gülümsedi. “Efendim,” dedi, “bana sadece bir çift çizme ve bir çuval verin. Geri kalanını bana bırakın.”

Genç adam, kedinin bu sözleriyle şaşkına döndü ama başka şansı da olmadığını düşünerek, son parasını kullanıp ona küçük çizmeler diktirdi ve sağlam bir çuval verdi.

Akıllıca Kurulan Tuzaklar
Kedi çizmelerini giydi, çuvalını omzuna attı ve ormanın yolunu tuttu. Ormanda havuçlar ve marullarla çuvalı doldurduktan sonra onu açık bir alana bıraktı. Kendisi ise bir ağacın arkasına saklandı.

#image_title

Çok geçmeden oradan geçen bir grup tavşan, çuvalın içindekileri görünce içine girdi. Kedi hızla çuvalı kapadı ve doğruca kralın sarayına gitti. Saraydaki muhafızlara, “Bu av, efendim Marki de Karabas tarafından kralımıza hediye edilmek üzere gönderilmiştir,” dedi.

Kral, bu hediyeden çok memnun kaldı. “Ne zarif bir soyluymuş bu Marki de Karabas,” diye mırıldandı. Kedi ertesi gün de benzer şekilde keklik ve ördek yakalayıp aynı şekilde sundu.

Kral, Marki’yi merak etmeye başladı. “Bir gün onunla tanışmayı çok isterim,” dedi kızına. Prenses de Marki’nin zarifliği karşısında merakla dolmuştu.

Göl Kenarındaki Plan
Birkaç gün sonra Kedi, efendisine döndü. “Bugün büyük gün. Nehrin kıyısına git, elbiselerini çıkar ve suya gir. Gerisini bana bırak.”

Genç adam tereddütle dediklerini yaptı. O sırada Kedi, kralın arabasının oradan geçeceğini biliyordu. Kral arabasıyla nehir kenarına yaklaşırken Kedi çığlık attı: “Yetişin! Efendim Marki de Karabas boğuluyor!”

Kral hemen adamlarına emir verdi. “Hemen kurtarın! Giysilerini de getirin!” Kedi, daha önceden efendisinin eski elbiselerini saklamıştı. “Soyguncular çaldı,” dedi.

#image_title

Kral, Marki’ye en güzel giysilerini gönderdi. Prenses, suyun kenarındaki genç adamı görünce kalbi ilk kez böylesine çarptı. Marki kibardı, mahcup bir tebessümle kral ve prensesi selamladı.

Çiftliklerden Geçen Şöhret
Kral, Marki ve kızını arabaya davet etti. Kedi önden koşarak yola koyuldu. Yol boyunca karşılaştığı çiftçilere şöyle dedi: “Az sonra kral buradan geçecek. Eğer buranın sahibi Marki de Karabas derseniz, size zarar gelmez.”

Kral arabasıyla geçtiğinde her çiftçi, “Buralar Marki de Karabas’a ait,” diyordu. Kral etkilenmişti. “Ne kadar zengin bir asilzade!”

Devin Şatosu
Yolun sonunda, büyük bir şato göğe yükseliyordu. Burası ürkütücü ve güçlü bir devin mülküydü. Kedi, cesaretle devin kapısını çaldı.

Dev şaşkınlıkla Kedi’yi içeri aldı. “Sen kimsin?”

Kedi patilerini önüne koyarak saygıyla eğildi. “Efendim, sizin büyüklüğünüzü duydum. Her şeye dönüşebildiğinizi söylediler. Acaba bu doğru mu?”

Dev gururla doğruldu. “Evet! Aslana dönüşebilirim.” Ve bir anda kükreyen bir aslan oldu.

Kedi hafifçe irkildi ama soğukkanlılıkla devam etti. “Peki… ya bir fare kadar küçük bir şeye dönüşebilir misiniz?”

Dev güldü. “Ne kadar kolay!” dedi ve hemen bir fındık faresi oldu. O anda Kedi pençesiyle devin üzerine atladı ve onu yutuverdi.

#image_title

Tahtta Oturan Cömertlik
Kral şatonun önüne vardığında şaşkınlıkla çevreye baktı. Kedi onları karşıladı: “Burası efendim Marki de Karabas’ın şatosu. Lütfen buyurun.”

Şato, saraydan bile büyüktü. Kral bu zarif, kibar ve cömert genç adamdan çok etkilenmişti. “Kızımı sana vermeyi onur sayarım,” dedi.

Genç adam, minnetle başını eğdi. Prenses de mutlulukla kabul etti. Düğün görkemli oldu. Kedi ise sarayın baş danışmanı ilan edildi.

Ama o hâlâ çizmelerini giymeyi sürdürdü. Çünkü ona göre bir adımı doğru atmak için önce sağlam bir çizme gerekir.

Gökten üç elma düşmüş: biri zekâsını doğru kullananlara, biri dostuna inananlara, biri de beklenmedik kahramanlara…