Bebek Zürafa ve Uyku Yıldızı

Bebek Zürafa ve Uyku Yıldızı Uzak, geniş ve yemyeşil bir savanada, minik bir zürafa yavrusu dünyaya gelmişti. Bu sevimli yavrunun adı Luma idi. Luma’nın boynu henüz çok uzun değildi ama hayal gücü gökyüzüne kadar uzanırdı. Annesinin yanına kıvrılıp, her gece yıldızlara bakmayı çok severdi. Geceleri gözlerini kapatmadan önce gökyüzünde parlayan yıldızlara bir bir isim verir, en parlak olanına hep “Uyku Yıldızı” derdi.

Luma için uyku, yıldızlara giden bir yol gibiydi. Ama bazı geceler… gözlerini kapatmakta zorlanırdı. Aklına gün içinde gördüğü renkli kelebekler, hızlı koşan ceylanlar ve suda oynayan kuşlar gelirdi. İşte o zaman, Uyku Yıldızı’nı görene kadar beklerdi.

Uykuya Direnen Minik Kalp

Bir akşam, gün batımıyla gökyüzü turuncuya bürünürken, anne zürafa Luma’ya “Hadi uyku zamanı,” dedi. Luma başını iki yana salladı. “Ama anne, ben daha uyumak istemiyorum. Uyku sıkıcı,” dedi. Annesi gülümsedi. “Uyku sıkıcı değil, rüya dolu. Yıldızların içine gizlenmiş masallar var,” dedi.

Luma annesinin boynuna sarıldı ama gözlerini kapatmadı. Kalbi oyunla doluydu. “Ya Uyku Yıldızı çıkmazsa?” diye sordu. Annesi gökyüzüne bakıp, “O hep gelir. Sadece onu çağırmayı bilmelisin,” dedi.

Fısıltıyla Gelen Işık

Fısıltıyla Gelen Işık

O gece Luma yatağına uzandı ama gözleri açıktı. Rüzgâr hafif hafif savanadan geçiyor, yapraklara fısıldıyordu. Luma gökyüzüne baktı. Yıldızlar birer birer ortaya çıkmaya başladı. Ama aralarında Uyku Yıldızı yoktu. “Nerede kaldın?” dedi içinden.

Tam o sırada rüzgâr kulaklarına bir fısıltı taşıdı: “Ben buradayım Luma. Ama seni rüyaya götürmem için gözlerini kapatman gerek.” Luma biraz şaşırdı ama huzur doldu içi. Gözlerini yavaşça kapattı. Kalbi pıt pıt atarken bir sıcaklık hissetti. Sanki bir yıldız kalbine dokunmuş gibiydi.

Uyku Yolu Açılıyor

Gözleri kapalıyken, Luma kendini başka bir yerde buldu. Yumuşacık bulutların üstünde yürüyordu. Gökyüzü mora dönmüş, yıldızlar çevresinde dans ediyordu. Ve işte tam karşısında parlayan bir ışık: Uyku Yıldızı.

Yıldız ona seslendi: “Hoş geldin Luma. Uyku dünyasına adım attın. Artık sadece bedenin değil, kalbin de dinlenebilir.” Luma gülümsedi. “Gerçekten burası var mıymış?” dedi. Yıldız gülerek cevap verdi: “Burası her gece seni bekliyor. Sadece inandığında açılıyor.”

Luma, yıldızla birlikte bulutlardan kayan bir yolda yürüdü. Ay, onlara ışık tutuyordu. Her adımda bir müzik notası duyuluyor, her nefeste bir çiçek kokusu yayılıyordu.

Rüyaların İçinde

Rüyaların İçinde

Bir süre sonra Uyku Yıldızı Luma’ya döndü: “Artık kendi rüyanı seçme zamanı.” Luma düşünmeye başladı. “Kelebekler, gökkuşağı, bir de salıncak olsun… ama bulutların üstünde.” O an etraf değişti. Kocaman bir gökkuşağı, rengârenk kelebeklerle süslendi. Bulutlardan yapılmış bir salıncak yavaşça sallanmaya başladı.

Luma salıncağa oturdu. Rüzgâr saçlarını okşuyor, yıldızlar usulca şarkı söylüyordu. Kalbi hafifledi, gözleri kapalıydı ama gülümsüyordu. Uyku Yıldızı onun yanına gelip fısıldadı: “Ne zaman uyuyamazsan, beni hatırla. Gökyüzüne bakman yeter.”

Sabahın Sessiz Uyanışı

Sabahın Sessiz Uyanışı

Güneş yavaşça savananın üzerine doğarken, Luma annesinin yanında kıpırdandı. Gözlerini açtı. İlk gördüğü şey, sarı sabah ışığı ve annesinin gülümsemesiydi. “İyi uyudun mu tatlım?” diye sordu annesi. Luma başını salladı. “Uyku Yıldızı geldi. Salıncağa bindim ve kelebeklerle oynadım,” dedi heyecanla.

Annesi başını okşadı. “Güzel rüyalar, güzel kalplerde yaşar,” dedi. O sabah Luma yorgun değildi. Enerjik, mutlu ve dingindi. Çünkü kalbi rüyayla dolmuştu. Artık biliyordu ki, uyumak sadece gözleri kapatmak değil, bir yıldızla dostluk kurmaktı.

Uyumayı Seven Zürafa

O günden sonra Luma uyku saatlerini sabırsızlıkla beklemeye başladı. Her akşam yıldızlar çıktığında gökyüzüne bakar, en parlak olanı seçerdi. “İşte sen!” derdi. Ardından annesinin yanına kıvrılır, gözlerini kapatır, Uyku Yıldızı’nı beklerdi.

Ve her gece farklı bir rüyaya giderdi: bazen ayla sohbet eder, bazen rüzgârla yarışır, bazen yıldızlara ismini yazardı. Her rüya, onu daha da mutlu ederdi. Uykuyu sevmenin, rüyaların büyüsüne kapılmanın ne kadar değerli olduğunu öğrenmişti.

Luma artık sadece uzun boynuyla değil, tatlı rüyalarıyla da ormanın en özel yavrularından biri olmuştu.