Yumuşak Ayı ile Battaniye Masalı

Yumuşak Ayı ile Battaniye Masalı Ormanın kıyısında, çiçeklerle çevrili sevimli bir evde yaşayan minik bir ayıcık vardı. Tüyleri süt köpüğü kadar yumuşak, burnu ise küçük ve düğme gibi parlaktı. Herkes ona Yumuşak Ayı derdi. Çünkü sadece tüyleri değil, kalbi de yumuşacıktı.

Yumuşak Ayı’nın en değerli eşyası, anneannesinin ona ördüğü renkli battaniyesiydi. Üzerinde sarı yıldızlar, pembe kalpler ve mavi bulutlar vardı. Ayıcık bu battaniyeyi sadece soğukta değil, üzgün olduğunda, sevinçli olduğunda, uykusu geldiğinde ya da hayal kurarken de kullanırdı. Çünkü battaniyesi onun en iyi dostuydu.

Uykuya Direnen Gece

Uykuya Direnen Gece

Bir akşam, ormanda kuşlar sustu, gökyüzü karardı ve ay bulutların arkasından parlamaya başladı. Herkes yatağına çekilmişti ama Yumuşak Ayı gözlerini kapatamıyordu. Uykusu yok gibiydi. Ayıcık battaniyesine sarıldı, ama bir şeyler farklıydı. Kalbi biraz huzursuz, içi biraz garipti.

“Kulaklarım sıcak ama ayaklarım üşüyor,” dedi. “Battaniyem sarıyor ama uyku gelmiyor…” Yastığını çevirdi, pozisyonunu değiştirdi ama göz kapakları kapanmak istemedi.

O anda battaniyesinden hafif bir fısıltı duydu. “Neden uyuyamıyorsun, minik dostum?” Yumuşak Ayı şaşkınlıkla battaniyeye baktı. “Sen… sen konuşabiliyor musun?” diye sordu.

Battaniyenin Sırrı

Battaniye nazikçe kıpırdadı. “Ben sadece sarıp sarmalamam,” dedi. “Bazen konuşurum, bazen dinlerim. Ama en çok da rüya yollarını açarım.” Yumuşak Ayı gözlerini kocaman açtı. “Gerçekten mi? Rüya yolları var mı?” Battaniye hafifçe ışıltı saçtı. “Elbette. Ama o yola girmek için kalbinin sessizleşmesi, bedeninin rahatlaması gerekir.”

Ayıcık battaniyesine biraz daha sokuldu. “Ama bu gece olmuyor. Belki de yanlış yoldayım,” dedi. Battaniye yumuşak bir tonla cevapladı. “O zaman birlikte yürüyelim. Hazırsan seni Rüya Ormanı’na götürebilirim.”

Battaniyenin Sırrı

Rüya Ormanı’na Yolculuk

Yumuşak Ayı gözlerini kapattı. Battaniye onu yavaşça sardı. Ilık bir rüzgâr hissi geldi. Göz kapaklarının altı hafifçe ısındı. Kalbi yavaşladı, nefesi derinleşti. Ve işte o an… kendini bambaşka bir yerde buldu.

Etrafında rengârenk ağaçlar vardı. Yapraklar mor, gövdeler gümüş rengiydi. Gökyüzünde ay yerine kocaman bir yıldız parlıyordu. Her adımında ayaklarının altında pamuklar gibi bulutlar vardı. “Burası Rüya Ormanı,” dedi battaniye. “Her rüya buradan başlar.”

Ayıcık hayranlıkla etrafına bakındı. Kuşlar şarkı söylüyor, yıldızlar yere inip dans ediyordu. Ormanın derinliklerinden lavanta kokusu yayılıyordu. İçinde bir huzur yayıldı. Uyumak istediğini ilk defa hissetti.

Rüya Bekçileriyle Tanışma

Rüya Bekçileriyle Tanışma

Yumuşak Ayı yürürken minik yaratıklarla karşılaştı. Bunlar Rüya Bekçileriydi. Her biri bir duyguyu temsil ediyordu. Mavi olan huzurdu, sarı olan neşeydi, yeşil olan güveni simgeliyordu. Ayıcık onların yanına gidince biri sordu: “Hangi duyguyu yanında taşımak istersin bu gece?”

Ayıcık düşündü. “Sanırım… biraz huzur, biraz da güven.” Rüya Bekçileri gülümsedi. Mavi bekçi bir yıldız tanesi uzattı, yeşil bekçi ise bir tüy verdi. “Bunları kalbine koy. Onlar seni en güzel rüyaya götürecek.”

Yumuşak Ayı battaniyesine sarılarak yıldızın ışığında gözlerini kapadı. Kendini hafif hissetti. Bedeninden tüm gerginlikler uzaklaşıyordu. Bir kuş gibi hafifledi.

Gerçek Dünyaya Dönüş

Sabahın ilk ışıklarıyla Yumuşak Ayı gözlerini açtı. Odası sessizdi. Pencerenin önünde hafif bir güneş parıltısı vardı. Battaniyesi üzerine hafifçe serilmişti, tam da gece gibi. Ayıcık derin bir nefes aldı.

“Teşekkür ederim,” dedi battaniyesine usulca. O gece ilk kez bir battaniyenin ne kadar büyülü olabileceğini öğrenmişti. Artık uyumak onun için sıkıcı değil, büyülü bir yolculuktu.

O günden sonra her gece yatmadan önce battaniyesini özenle katladı, yavaşça üzerine örttü ve şöyle fısıldadı:
“Rüya yollarına hazır mısın?”

Ve her gece, yumuşacık bir uyku, onun kalbine tatlı tatlı kondu.